อย่าตายฟรี ๆ

     เวลาในแต่ละวันผ่านไปเร็วมาก เดี๋ยววัน เดี๋ยวคืนเผลอประเดี๋ยวเดียวก็ผ่านไปเป็นสิบ ๆ ปี ซึ่งคนส่วนใหญ่มักจะได้คิด หรือมีเวลาหยุดคิด ก็ตอนเจอมรสุมของชีวิตตอนหมดเรี่ยวหมดแรง ตอนแก่ ตอนป่วย หรือคิดได้ตอนใกล้จะตาย

    แท้จริงแล้ว..การใช้เวลาในการดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้หากเราไม่เข้าถึงธรรมก็เหมือนเกิดมาฟรี เกิดความทุกข์กับชีวิตฟรี ๆ ป่วยฟรี และสุดท้ายก็ตายฟรี เรียกได้ว่า..หมดกันไปชาติหนึ่งฟรี ๆ ซึ่งถ้าเป็นอย่างนี้ ก็เท่ากับเราเสียเวลาไปฟรี ๆ อีกทั้งถ้าชาตินั้นไปเจอคู่อริที่เคยผูกเวรกันมา ก็ต้องประหัตประหารกันหรือสร้างกรรมผูกเวรกันใหม่เพิ่มกว่าเดิมเข้าไปอีก ซึ่งหากเกิดมาแล้วเป็นอย่างนี้ นอกจากจะเสียเวลาเกิดฟรี ตายฟรี แล้วยังขาดทุนอีก เพราะได้สร้างกรรมผูกเวร
ซึ่งต้องมาชดใช้มากไปกว่าเดิม

     ดังนั้น เราต้องไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต ต้องหมั่นสั่งสมบุญ และนั่งสมาธิเป็นประจำสม่ำเสมอทุกวันตั้งแต่วันนี้เพื่อให้เข้าถึงธรรมให้ได้ เพราะถ้าเข้าถึงธรรม เราจะมีบุญมากพอที่จะไปตัดรอนวิบากกรรมในอดีตและย่นย่อหนทางพระนิพพานให้ใกล้เข้ามา อีกทั้งถ้าเราแก่ เราป่วย เราจะไม่มีแรงในการสั่งสมบุญและนั่งสมาธิอย่างเต็มที่ และสุดท้ายก็เป็นเหตุทำให้เราไม่เข้าถึงธรรมจริง ๆ ซึ่งถ้าเป็นอย่างนี้ เราก็ต้องเสียเวลาเกิดฟรีและตายฟรีไปจริง ๆ